کابوس لوزالمعده های مصنوعی در ایران

سردبیری استان های خبرگزاری فارس؛ 500 میلیون تومان داشته باشم این کابوس تمام می شود .

دخترم را می برم ترکیه، یک هفته بستری می کنم و یک پمپ انسولین جدید برایش می خرم.

رویای مادر یک دختر جوان دیابتی این شکلی است.

می گوید که پمپ انسولین بچه ام از بس که قدیمی و استفاده شده، حتی دکمه هایش درست کار نمی کند.

مسئولانی که پمپ وارد نمی کنند حال ما را نمی فهمند چون جای ما نیستند.

  چند سال پیش برای 1000 ایرانی بین 8 میلیون دیابتی کشور پمپ انسولین یا لوزالمعده مصنوعی وارد شد.

اطلاعات غیررسمی می گوید که امروز نیمی از پمپ ها از کار افتاده و نیمی هنوز فعالند، 400 بیمار جدید هم پمپ می خواهند که موجود نیست.

از 5 سال پیش واردات پمپ انسولین پشت بروکراسی اداری و تخصیص ارز متوقف شده است.

پمپ انسولین با شلنگی باریک به بدن متصل می شود و از طریق سوزنی ریز انسولین تزریق می کند استفاده دیابتی ها از پمپ انسولین یک باید اختیاری است؛ انتخاب بین زندگی بخور و نمیر با پمپ یا مرگ تدریجی با روزی 4 تا 6 تزریق قلم انسولین؛ بین شان نوزاد، کودک، زن باردار و دیابتی حاد هست.

همان هایی که یک روز کلیه شان از کار می افتد یا پایشان به بخاری می چسبد و تا گوشت می سوزد اما چون عصب از کار افتاده نمی فهمند، زخم هم خوب نمی شود و پا قطع می شود یا آنهایی که بین تزریق ها نوسان قندشان آنقدر �