ایران و قطر در میادین پارس جنوبی

تحریم های اول بین المللی و سپس تحریم های آمریکا در پانزده سال گذشته، نه تنها توانایی های سرمایه گذاری ایران، بلکه دسترسی به فناوری های غربی را که برای توسعه تولید در میدان پارس جنوبی ضروری است، دچار مشکل کرده است.

ایران فاقد فناوری لازم برای این کار است و چاه های موجود آن به دلیل کاهش فشار گاز، تولید خود را کاهش داده اند.

  توسعه میادین گازی در دریا به سکوهای 20 هزار تنی نیاز دارد که پانزده برابر بزرگ تر از سکوهای فعلی ایران است و کمپرسورهای عظیمی را می طلبد که به دلیل تحریم ها نمی توان آنها را تهیه کرد.

نتیجه روشن است: قطر پنج برابر ایران از این میدان گازی استخراج و بهره برداری می کند.

اگر در ایران، یک همت اساسی باشد ـ ایران که پس از روسیه دومین دارنده ذخایر گاز در جهان است ـ این پتانسیل را دارد که نه تنها نیازهای گاز داخلی خود را به اندازه کافی برآورده کند، بلکه می تواند به بزرگ ترین صادرکننده گاز جهان در شرایط کنونی جهانی تبدیل شود.

چالش کاهش فشار و اشتباهات مهندسی، در حالی که ایران اخیراً به سطح تولید روزانه قطر رسیده است، موجب شده، بخش ایرانی پارس جنوبی با فشار کاهشی دست و پنجه نرم کند.

ارزیابی صندوق توسعه ملی ایران حاکی است که پیش بینی می شود یک چهارم کل تولید گاز کشور تا سال 2033 به دلیل کاهش فشار در پارس جنوبی ـ که 78 درص�