ترسیم «چشم انداز» اقتصاد ایران در 1403

سال1403 برای فعالان اقتصادی بخش خصوصی، بر حسب اندازه و الگوی کسب وکار بنگاه، مسائل مختلف موضوع توجه و نگرانی خواهد بود؛ اما گمان می کنم موضوع مورد اطمینان و مشترک، در میان همه فعالان اقتصادی و شاید باید گفت در میان همه ناظران عاقلی که تحولات کشور را در سال های اخیر تعقیب می کنند، این است که مسائل اقتصادی اصلی و کلیدی ایران، راه حل های غیراقتصادی دارد و البته امید چندانی به کنش و اعمال اراده سیستماتیک برای حل این مسائل وجود ندارد.

متناسب با این وضعیت، برای فعالان بخش های مختلف اقتصاد ایران، نه چشم اندازها، بلکه نااطمینانی های مختلفی را می توان برشمرد که موضوع نگرانی و توجه در سال 1403 هستند.

در بخش های مختلف اقتصاد ایران، به دلیل نقش پررنگ پول نفت و فروش سایر منابع طبیعی در اداره کشور و همچنین علاقه شدید دولت ها به مداخلات ساختاری در نظم طبیعی بازار و توزیع رانت، یک مدل کسب وکار موفق و پرطرفدار، رانت جویی تحت عناوین گوناگون، حمایت از تولید داخل، دانش بنیان و.

است.

خود این کسب وکار ها البته به دو گروه اصلی تقسیم می شوند.

گروه اول کسانی هستند که از تخصیص مستقیم اعتبارات بودجه ای یا سایر منابع ملی ارتزاق می کنند و دسته دوم شرکای مالیات تورمی دولت هستند و به صورت غیرمستقیم از عملکرد اقتصاد سیاسی برای بهره کشی از سایر اجزای اک�