غوثی بر فراق غیاث!

اگر در دوران امامتش مردم را به نمازجمعه دعوت می کرد، بعد از امامتش هم خودش نیز هم چون احدی از مردم در صف نمازجمعه حاضر می شد.

آری شاید بزرگی را دیگران از آدمی سلب کنند اما سلب بزرگواری محال است! - بسم الله الرحمن الرحیم إنّ للّه عبادا امجادا مثلهم کمثل المطر، إن أصاب البَرّ، أخرج البُرّ، و إن أصاب البحر، أخرج الدُرّ همانا از برای خداوند بندگانی بزرگوار است که مثل آن ها همچون باران است که اگر بر خشمی ببارد، گندم آورد و اگر بر دریا ببارد، مروارید آورد! شنیدن خبر سفر ابدی آیت الله طه محمدی، برای من به معنای از دست رفتن بخشی از خاطرات دوران دانشجویی در همدان بود؛ بدان جهت که ارتباط ما تنها یک امام و مأموم جمعه نبود، بلکه خصال ویژه ی آن فقید این ارتباط را به رفت و آمدهای خانوادگی منتهی کرده بود.

سعدی شیرین سخن چه زیبا گفته است: بسی تیر و دی ماه و اردیبهشت بر آید که ما خاک باشیم و خشت آری تیرماه امسال، دگر شیخ غیاث در میان دوستان و شاگردانش نیست و إن شاءالله مهمان موالیش در برزخ باشد.

او که خود به درجات عالی تحصیل عقلی و نقلی دست یافته بود و حتی در علوم غیرآخوندی هم چون معماری نیز دستی بر آتش داشت، هیچ گاه و هیچ گاه ندیدم بگوید مجتهدم و تنها می گفت با گوسفندان بودم که اخوی من را به قم برد و طلبه شدم! دوستانم آخوندزاده بودند و من چوپ�