خطاب به رییس جمهور بالقوه

به باور من، رییس جمهور (به رغم همه تنگناها) لازم است بخشی از راه حل باشد نه آن که خود تبدیل به صورت مسئله شود.

چنانچه اقتصاد، سیاست داخلی و سیاست خارجی را به عنوان سه رکن مؤثر و با اهمیت در ایران امروز مفروض بگیریم، - اکنون، که کمتر از ده روز به زمان برگزاری چهاردهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری باقی مانده است، بی مناسبت ندیدم متنی کوتاه را با خوانندگان در میان بگذارم.

در نسخه کامل این متن، که اینک خلاصه اش پیش روی شماست، یک نامزد خاص را خطاب قرار بودم که به دلایلی نام ایشان و باقی مفاد نامه مکتوم و مکنون خواهد ماند؛ دست کم تا اطلاع ثانوی! اما به گمان ام بخش دیگر، یعنی موارد شش گانه ای که بیانگر سطحی از مطالبات از رییس جمهور است، می تواند معرض قضاوت عمومی قرار گیرد.

تا در ادامه چه پیش آید.

اول.

به باور من رییس جمهور باید دارای گفتمان مشخص و برآمده از یک سازمان منسجم سیاسی- فکری باشد.

گفتمان و سازمانی که گذشته و اکنون اش را بر پرده داوری افکار عمومی بیفکند و از آن مهم تر، پیام تغییر به جامعه بدهد.

این پیام می بایست برآمده از یک نظریه مشخص حکمرانی و اداره امور عمومی باشد به دور از هرگونه بازی مرکب و تلفیق نامتجانس تئوری ها.