داستان فروپاشی اجتماعی ساکنان جزیره ایستر احتمالا حقیقت ندارد

تاریخدانان ادعا می کنند که بهره برداری بی رویه از منابع ایستر به نابودی ساکنان این جزیره منجر شد؛ اما شواهد تجربی تازه این ادعا را زیر سوال برده اند.

- تاریخدانان ادعا می کنند که بهره برداری بی رویه از منابع ایستر به نابودی ساکنان این جزیره منجر شد؛ اما شواهد تجربی تازه این ادعا را زیر سوال برده اند.

ادعای رایج مبنی بر اینکه مردم باستانی جزیره ی ایستر به دلیل بهره برداری بی رویه از منابع طبیعی دچار نابودی و فروپاشی اجتماعی شدند، به تازگی مورد تردید قرار گرفته است.

تجزیه وتحلیل شیوه های کشاورزی تاریخی نشان می دهد که درعوض، جمعیتی کوچک و پایدار از اهالی ایستر تا پیش از ورود اروپایی ها، برای قرن ها به طور مداوم در این جزیره زندگی می کردند.

به گزارش سایت قطره و به نقل اززومیت، جزیره ی ایستر یا راپانویی در اقیانوس آرام که به خاطر مجسمه های سنگی غول پیکر خود معروف است، ظاهرا از حدود سال 1200 پس از میلاد محل سکونت پلی نزیایی ها بوده است.

در آن زمان، 164 کیلومتر مربع از جزیره با جنگل های نخل پوشیده شده بود، اما این جنگل ها احتمالاً به دلیل ترکیبی از حضور خرموش ها و بهره برداری بی رویه، به سرعت نابود شدند.

براساس روایتی که توسط جرد دایموند، مورخ و جغرافیدان آمریکایی در میان مردم نقل و پذیرفته شده است، بهره برداری ناپایدار از منابع طبیعی به رشد بی رویه