نگاهی به کتاب «سپید در آندلس»، ترجمه یونس شکرخواه

یکی از ویژگی های توجه برانگیز کتاب شکرخواه، نزدیکی زبان ترجمه به زبان شاعران امروز ایران است.

- باید توجه کرد که حسینی در ادامه آمده است و گویی متأثر از فضای جمعی و اجتماعی این دو در ادامه ی یکدیگر هم اند.

به عبارتی گویی این فرهنگ همسانی است که از یک فضای پیوسته در حال گسترش است.

از صائب تا حسنی.

مخصوصاً که چنین تداعی هایی بسیار در کتاب قابل استخراج است.

  نقد چنین اثری بینامتن های بسیاری می طلبد، این بینامتنیت سیال، ارزش اثر و تلاش برقراری ارتباط میان جریانی فرهنگی و با دوام است.

جایی که ما را به نگاه دستغیب در ابتدای یادداشت باز می گرداند.

عرفانی سیال، که هرچه نزدیک تر می شود، هم تغییرپذیری بیشتر پیدا می کند و هم رنگ و بوی دیگر، اما در همان راستا و تلاقی با جمیع جریانات اجتماعی، که فرهنگ را تحت الشعاع خود قرار می دهد و ناگزیر از شعر می گذرد تا به جریان ارتباطی خود در ادامه زیست خود پرداخته باشد.

  این همان نقطه ایست که شکرخواه در جریان شعر و ترجمه آن معنا می شود.

فارغ از هر نقد ادبی، مترجمی و.

.

چرا که ای همین منظر می تواند اثر شکرخواه را توسعه دهد.

دقت کنیم که او مترجم تخصصی شعر نیست و نمی خواهد در کتاب سپید در آندلس قدرت ترجمه خود را به رخ بکشد.