هنر آهنگری؛ میراثی کهن در مواجهه با چالش های مدرن

هنر آهنگری، یکی از قدیمی ترین مشاغل و صنایع دستی در خراسان رضوی، از زمان های بسیار دور تاکنون به عنوان بخشی حیاتی از زندگی مردم این منطقه شناخته شده است.

- ایسنا/خراسان رضوی هنر آهنگری، یکی از قدیمی ترین مشاغل و صنایع دستی در خراسان رضوی، از زمان های بسیار دور تاکنون به عنوان بخشی حیاتی از زندگی مردم این منطقه شناخته شده است.

این حرفه که تلفیقی از قدرت، صبر و مهارت هنری بود، روزگاری نقشی اساسی در تأمین ابزارهای زندگی و کار ایفا می کرد.

با این حال، در دهه های اخیر، تغییرات گسترده اقتصادی و ورود محصولات صنعتی باعث شده است که این هنر در معرض فراموشی قرار گیرد.

آهنگری در بسیاری از شهرهای خراسان رضوی، بخشی از تاریخ و هویت مردم این مناطق بوده است که با زندگی روزمره آنان در هم تنیده بوده است.

در گذشته، استادکاران آهنگر در کارگاه های کوچک خود، با استفاده از کوره های زغالی و ابزارهایی ساده مانند انبر، چکش و قلم، ابزارهایی می ساختند که قلب زندگی کشاورزان و دامداران بودند.

وسایلی نظیر داس، تبر، چکش، نعل و زنجیر، نه تنها از نظر کیفیت و کارایی، بلکه از نظر زیبایی هنری نیز زبانزد بودند.

استادان آهنگر نه تنها صنعت گران ماهری بودند، بلکه هنرمندانی بودند که هر قطعه از ابزارهایشان داستانی از تلاش، خلاقیت و هماهنگی انسان با طبیعت را روا�