چه کسی حلقه ازدواج را اختراع کرد؟

به احتمال زیاد استفاده از حلقه های ازدواج از مصر به یونانیان و اتروسک ها و در نتیجه به روم باستان گسترش یافته است.

گرچه یونانیان باستان حلقه ها را به عنوان نماد عشق و نه ازدواج رد و بدل می کردند.

- کلایبر هرش، نویسنده کتاب عروسی رومی: آیین و معنا در دوران باستان می گوید به طور کلی، حلقه ها برای فرهنگ های باستانی بسیار مهم بودند.

آنها نشان دهنده ثروت و موقعیت بودند، توسط کسانی که نقش های سیاسی خاصی داشتند پوشیده می شدند و با اهمیتی نمادین و مذهبی داشتند.

شواهد دیگری نیز بر استفاده از حلقه ها در نامزدی رومی ها تأکید می کنند: برای مثال، پلینی بزرگ، طبیعیدان، فیلسوف طبیعی و نویسندهٔ رومی و مولف دانشنامهٔ تاریخ طبیعی، اشاره کرد که در زمان او حلقه ای آهنی هنگام نامزدی برای زنی فرستاده می شد و هیچ سنگی بر روی این حلقه ها نبود.

کلایبر هرش می گوید: شواهد کافی وجود دارد که بگوییم حلقه ها به عنوان یک وعده داده می شدند.

این حلقه در مراسمی به نام اسپونسالیا، یک ترتیب غیررسمی برای ازدواج، معمولاً بین داماد و پدر عروس، تقدیم می شود.

  این حلقه های نامزدی به عنوان آنولی پرونوبی شناخته می شوند و ممکن است در طول زمان تغییر کرده باشند، از حلقه های آهنی ساده که پلینی توصیف کرده تا حلقه های ساخته شده از نقره و طلا بودند.