واکاوی یک ترانه ی شیرین، ولی تلخ!

اساطیر نقش غیرقابل انکاری در شکل دادن به سنن یک جامعه و هویت و فرهنگ انسان ها دارند (کاسیرر 1382).

اسطوره ها نمایانگر تمایلات و افکار جمعی هستند و به عنوان یک زبان سیمبولیک عمل می کنند که انسان ها از آن برای بیان و درک تجربیات خود استفاده می کنند.

- کارل گوستاو یونگ (1384) معتقد است ناخودآگاه جمعی به اشکال بازنمود های کهن الگویی در متون ادبی، از جمله اسطوره ها، افسانه ها و داستان ها پدیدار می شود.

یکی از داستان های اساطیری معروف فرهنگ و ادب ایران داستان عاشقانه و رازآلود خسرو و شیرین است در که غرب ایران با نام شیرین و فرهاد شناخته می شود.

بیراه نیست اگر بگوییم کودکان این خطه از همان کودکی با این داستان بزرگ شده و فرهاد سیمای یک عاشق پاکباخته در اذهان عمومی، یک ارکی تایپ و نمونه ای متعالی از یک عاشق پاکباز و ناکام برای مردمان این سرزمین است که پرداختن به تاثیر این نگاه به این داستان عاشقانه، مجال دیگری می طلبد.

بیراه نیست اگر بگوییم کودکان این خطه از همان کودکی با این داستان بزرگ شده و فرهاد سیمای یک عاشق پاکباخته در اذهان عمومی، یک ارکی تایپ و نمونه ای متعالی از یک عاشق پاکباز و ناکام برای مردمان این سرزمین است که پرداختن به تاثیر این نگاه به این داستان عاشقانه، مجال دیگری می طلبد.