خوانندگی زنان با کدام قواعد فقهی و قانونی مغایرت دارد؟

خوانندگی زنان از جمله مواردی است که در مورد آن اختلاف فتوایی وجود دارد و اعمال امری که در موردش اختلاف فتوایی وجود دارد به عنوان قانون، به معنای ظلم در حق همگان است.

- خوانندگی زنان در قالب تک خوانی، فارغ از اجرای کنسرت توسط زنان برای زنان یا هم خوانی با مردان، در طول بیش از چهار دهه گذشته همواره محل مناقشه بوده است.

مناقشه ای که به مسئله ی ظاهراً لاینحل زنانی تبدیل شده است که میل، اشتیاق و استعدادشان به خوانندگی، مجالی رسمی برای بروز پیدا نمی کند.

  با این حساب تنها مسیر در دسترس این زنان، اجراهایی بی سروصدا در محافل کوچک یا حضور در فضای مجازی است که هر دو با ممانعت و برخورد قضایی مواجه می شود.

ازجمله پرسروصداترین نمونه های این ممانعت به آذرماه 1403 برمی گردد.

هنگامی که پرستو احمدی، خواننده زن جوان با پوشش اختیاری اقدام به برگزاری کنسرتی با عنوان کنسرت فرضی در کاروانسرایی قدیمی کرد و با برخورد قضایی مواجه شد.

این برخورد واکنش های بسیاری برانگیخت و ازجمله بودند کسانی که به نبود مبانی فقهی و حقوقی برای برخورد با خوانندگان زن اشاره کردند.

    این روزها نیز که صفحات اینستاگرامی خوانندگان زن جوان؛ هیوا سیفی زاده، نازنین میر، ریحانو، پریسا باقری و گلسا رحیم زمانی از دسترس خارج شده، نبودِ این مبانی بار دیگر مورد اشاره فقها و ح�