بازی های خاطره انگیز و آیین های کهن در سیزده بدر

سیزده بدر، آخرین روز از جشن های نوروزی ایرانیان، ریشه ای عمیق در باورهای کهن دارد.

اگرچه برخی این روز را نحس می دانند، اما در فرهنگ ایران باستان، - سیزده بدر، آخرین روز از جشن های نوروزی ایرانیان، ریشه ای عمیق در باورهای کهن دارد.

اگرچه برخی این روز را نحس می دانند، اما در فرهنگ ایران باستان، سیزدهم فروردین روزی برای جشن و پیروزی بر دیو خشکسالی بوده است.

از سوی دیگر، این روز فرصتی برای گردهمایی، شادی و انجام بازی های سنتی بوده که نسل های مختلف را دور هم جمع می کرده است.

به گزارش ایسنا، سیزده بدر یکی از آیین های دیرینه ایرانیان است که با رفتن به دل طبیعت و گره زدن سبزه همراه می شود.

این روز ریشه ای کهن دارد و برخلاف برخی باورهای امروزی، در فرهنگ ایران باستان، نشانی از بدیُمنی در آن دیده نمی شود.

گذشته از آیین های معنوی، سیزده بدر زمانی برای سرگرمی و بازی های دسته جمعی نیز بوده است.

از ترنابازی و کمربندبازی گرفته تا الک دولک و زو، این بازی ها نه تنها بخشی از خاطرات مشترک بسیاری از ایرانیان هستند، بلکه نمادی از همبستگی و شادی های جمعی به شمار می روند.

سیزده نوروز در ایران باستان بدشگون نبود! ایرانیان باستان سیزدهم هر ماه خورشیدی را تیر روز نامیده و آن را متعلق به فرشته تیر یا تیشتر (الهه باران) می دانستند.