امروز با مولانا: باز بنفشه رسید جانب سوسن دوتا

باز گلِ لعل پوش می بدراند قبا باز رسیدند شاد زان سوی عالم چو بادمست و خرامان و خوش سبزقبایان ما سروِ علمدار رفت سوخت خزان را به تفتوز سر کُه رخ نمود لاله شیرین لقا سنبله با یاسمین گفت سلامٌ علیکگفت علیک السلام در چمن آ ای فتا یافته معروفیی هر طرفی صوفییدست زنان چون چنار رقص کنان چون صبا غنچه چو مستوریان کرده رخ ِخود نهانباد کشد چادرش کای سره رو برگشا یار در این کوی ما آب در این جوی مازینت نیلوفری تشنه و زردی چرا ؟ رفت دیِ روتُرُش کشته شد آن عیش کُشعمر تو بادا دراز ای سمنِ تیزپا نرگس در ماجرا چشمک زد سبزه راسبزه سخن فهم کرد گفت که فرمان تو را گفت قَرَنفُل به بید من ز تو دارم امیدگفت عزبخانه ام خلوتِ توست الصلا سیب بگفت ای ترنج از چه تو رنجیده ای ؟گفت من از چشم بد می نشوم خودنما فاخته با کو و کو آمد کان یار کوکردش اشارت به گل بلبلِ شیرین نوا غیر بهار ِجهان هست بهاری نهانماه رخ و خوش دهان باده بده ساقیا چند سخن ماند لیک بی گه و دیرست نیک