کنگان دیگر نه بوی ساحل می دهد، نه دریا

جماعتی تراکت تسلیت زده اند، جماعتی بنرهایش را سفارش می دهند، جماعتی به سوگ نشسته اند و جماعتی.

  و دریا از دیر زمانی نه چندان دور آرام آرام هر روز به بهانه ای تن به زیر خاک می کشاند و آرام آرام دفن می شود.

- به گزارش تابناک، حسن مختارزاده در مطلبی در سوگ دریا و ساحل کنگان نوشت: دریا تن به زیر خاکش می کشانند و آرام آرام دفنش می کنند.

ساحل خوش نقش و نگار کنگان لابه لای خاطراتی کهن غرق می شود، قصه می شود، خاطره می شود، دود می شود و چندی بعد یا تلی از سنگ و خرده سنگ می شود یا که بنایی و ساختی و ساختمانی که صاحبی دارد و صاحبانی که به قول ابومحمد: ای بوآ از دس یی آدمیزاد، سی دریا هم سند و قواله درست کردنه.

  حالا دیگر دریای کنگان را می بایست از بلندای ساختمان های آن حوالی نظاره کنی و بوی زهم دریا و قایق های لم داده بر ساحل ولیخ های جاشوان و صیادانش را که زمانی پهن ماسه های گرم ساحل بود به خاطره بسپاری، فضای سنگ، خود را به سینه مالامال زخمی دریا کشانده و بوی روغن سوخته های پیتزا و همبرگر و فلافل و.

  اسامی من درآوردی، بوی ساحل و بوی زهم ماهی های دور شده از ساحل را برده است دور دست های دوری که حتی واژه خاطرات نیز یارای دست یافتنش نبوده و نخواهد بود.