امروز با حافظ: ما بی غمانِ مست دل از دست داده ایم

هم رازِ عشق و هم نفسِ جامِ باده ایم بر ما بسی کمانِ ملامت کشیده اندتا کارِ خود ز ابرویِ جانان گشاده ایم ای گُل تو دوش داغِ صَبوحی کشیده ایما آن شقایقیم که با داغ زاده ایم پیرِ مُغان ز توبهٔ ما گر ملول شدگو باده صاف کن که به عذر ایستاده ایم کار از تو می رود، مددی ای دلیلِ راهکانصاف می دهیم و ز راه اوفتاده ایم چون لاله، مِی مبین و قَدَح در میانِ کاراین داغ بین که بر دلِ خونین نهاده ایم گفتی که حافظ این همه رنگ و خیال چیست؟!