با لنز زمان؛ میان خاک و خاطره

اهواز، شهری است با تنفس های سنگین، با رود باریکی که تنها یادگاری کارون کهن است، با خیابان هایی که خاک و خاطره را با هم حمل می کنند؛ اهواز به بستری زنده برای قصه گویی تصویری تبدیل شده است.

- ایسنا/خوزستان اهواز، شهری است با تنفس های سنگین، با رود باریکی که تنها یادگاری کارون کهن است، با خیابان هایی که خاک و خاطره را با هم حمل می کنند؛ اهواز به بستری زنده برای قصه گویی تصویری تبدیل شده است.

در دل این شهر، عکاسی شهری نه تنها یک ابزار هنری، بلکه شکلی از مقاومت فرهنگی در برابر فراموشی است.

علی محمدی، عکاس خبری، مستند و مدرس عکاسی، یادداشتی در خصوص توجه به عکاس شهری در اختیار ایسنا قرار داده است که در ادامه آن را می خوانید.

شهر تنها یک مکان فیزیکی نیست؛ ترکیبی است از حافظه، خاطره، تجربه و زیست.

خیابان ها، دیوارها، پنجره ها و حتی سایه ها، حامل روایت هایی هستند که آرام آرام، در سکوتی غریب، از میان ما می گریزند.

اهواز، این شهر پُر تنش و پُر تضاد، نمونه ای تمام عیار از زیستی ست که مدام در معرض فراموشی قرار دارد.

فراموشی معماری، فرهنگ، روابط انسانی، و آن چیزهایی که زندگی را زندگی می کنند.

از منظر اجتماعی، عکاسی شهری به ما این امکان را می دهد که بی واسطه با مردم، مکان ها و شرایط زیستی روبه رو شویم.