امدادگرانی که فرشتگان سرخ شدند

امدادگری در باریکه نوار غزه، معنای دیگری دارد؛ یعنی باید جانت را کف دستت بگذاری و به میدان جنگ بروی؛ زیر صدای بمباران و آتش.

- خبرگزاری مهر ، گروه مجله: وقتی صحبت از امدادگر و امدادگری می شود، معمولاً در ذهن ما زن ها و مردانی نقش می گیرند که کلاه ها و جلیقه های قرمز و سفید دارند.

کسانی که هر وقت آتش جنگ شعله ور می شود، زلزله می آید، سیل خانه ها را می بلعد یا آتش به جان جنگل ها می افتد، همیشه برخلاف دیگران به سوی خطر می روند.

کسانی که برایشان فرقی نمی کند کسی که الان زیر آوار است مسیحی است یا مسلمان.

آن ها خودشان را به محل حادثه می رسانند تا جان دیگری را نجات دهند.

آن ها امدادگرانند؛ مردان و زنانی که به وقت حادثه، دل به آتش، دود و آوار می زنند تا شاید جان دیگری را از مرگ نجات دهند.

درست است که امدادگری در هرجای این کره خاکی سخت و طاقت فرساست.

اما در گوشه ای دیگر شرایط فرق می کند.

در باریکه ای به اسم باریکه غزه، امدادگری شغلی است که اگر برای کمک به دیگری بروی، معلوم نیست زنده برمی گردی یا نه.

در این مکان، تنها جایی است که دشمن به امدادگرها هم رحم نمی کند.

در این باریکه، امدادگری معنای دیگری دارد؛ یعنی باید جانت را کف دستت بگذاری و به میدان جنگ بروی؛ زیر صدای بمباران و آتش.