جشنِ طلوع خورشید خراسان

دل ایران برای تولد امام رضایی می تپید که با این همه عاشق، هیچ وقت غریب نیست.

- دل ایران برای تولد امام رضایی می تپید که با این همه عاشق، هیچ وقت غریب نیست.

خبرگزاری مهر ، گروه مجله: از پله های مترو هفت تیر که بالا آمدم، انگار پا به دنیای دیگری گذاشتم.

هوای شهر بوی حرم می داد؛ آن بوی ناب و آشنای گنبد طلایی که مشهد را در ذهن زنده می کند.

هنوز خوب به اطرافم نگاه نکرده بودم که چشمم افتاد به ماکت هایی از گنبد امام رضا علیه السلام که رنگ طلایی اش حسابی در دل شب به چشم می آمد.

آدم دلش می خواست همان جا مشهد می بود و بی درنگ، راهی حرم شود.

کمی آن طرف تر، بالای ماکت گنبد طلایی و سقاخانه کوچک، مردی اذان می گفت.

صدایش در شلوغی جمعه گم نمی شد که هیچ بلکه مثل نوایی آسمانی، آرام در جان آدم می نشست.

انگار هر الله اکبرش ، تلنگری بود به قلب هایی که به نیت عشق آمده بودند.

آن روز، جمعه 19 اردیبهشت 1404، مصادف بود با 11 ذی القعده؛ روز میلاد امام رضا علیه السلام.

امامی که به او می گویند ضامن آهو ، امام رئوف ، سلطان ، و گاهی امام غریب ؛ گرچه من باور ندارم کسی که این همه دل عاشق اوست، بتواند غریب باشد.

اگر غریب بود، دل یک کشور، از ته دل برایش نمی تپید.

شهر، هم نفس با حرم از میدان هفت تیر تا میدان ولی عصر، خیابان ها با پرچم های زرد و سبز آذین شده بودند.