چابهار، بندری استراتژیک با چهره ای زخمی از فقر و حاشیه نشینی

36در دل توسعه یافتگی منطقه آزاد چابهار، تصویری تلخ از فقر، بیکاری و مهاجرت پنهان شده است.

مناطقی همچون مرادآباد، میرآباد و جنگلوک، میزبان هزاران خانواده ای هستند که در جست وجوی زندگی بهتر، از روستاهای دور و نزدیک سیستان و بلوچستان به حاشیه این بندر مهاجرت کرده اند.

کودکانی که از ابتدایی ترین امکانات بهداشتی و آموزشی محروم اند، در آلونک هایی فاقد ایمنی روزگار می گذرانند.

فرماندار چابهار می گوید بیش از 70 هزار نفر در سکونتگاه های غیررسمی این شهر زندگی می کنند؛ آماری نگران کننده که چابهار را به بزرگ ترین کانون حاشیه نشینی کشور تبدیل کرده است.

کودکان در این مناطق از تحصیل و خدمات درمانی محروم مانده اند و بسیاری از خانوارها در کپرها، چادرها یا آلونک هایی ساکن اند که هیچ استانداردی برای زندگی ندارند.

به گفته جواد سپاهی، فرماندار چابهار، در حالی که جمعیت این شهرستان از 200 هزار نفر فراتر رفته، سهم حاشیه نشینی در آن بسیار بیشتر از سایر مناطق کشور است؛ چرا که چابهار با موقعیت خاص جغرافیایی، منطقه آزاد اقتصادی و ارزش بالای زمین، به مقصدی پرجاذبه برای مهاجرت و تصرف زمین تبدیل شده است.

فرماندار می گوید که تنها در یک سال گذشته، از تصرف حدود 600 تا 700 قطعه زمین جلوگیری شده و با اجرای طرح هایی چون نهضت ملی مسکن، بسیاری از افراد واجد شر