هم زیستی انسان و هوش مصنوعی در عصر ایمپلنت های مغزی

پیشرفت های اخیر در فناوری واسط های مغز و رایانه به شکلی چشمگیر مرزهای ارتباط انسان و ماشین را بازتعریف کرده اند.

- پیشرفت های اخیر در فناوری واسط های مغز و رایانه به شکلی چشمگیر مرزهای ارتباط انسان و ماشین را بازتعریف کرده اند.

به گزارش خبرنگار در این یادداشت با تمرکز بر تجربه واقعی یکی از افراد مبتلا به بیماری عصبی اسکلروز جانبی آمیوتروفیک (ALS) که از نخستین دریافت کنندگان ایمپلنت مغزی نورالینک محسوب می شود، به بررسی بالینی، فنی و اخلاقی پیوند میان انسان، فناوری های عصبی و هوش مصنوعی مولد می پردازد؛ پدیده ای که می تواند در آینده نزدیک ساختار ارتباطات انسانی را از اساس دگرگون سازد.

تجربه بالینی و تحول ارتباطی برادفورد جی.

اسمیت، سومین فرد در جهان و نخستین فرد فاقد قدرت تکلم که ایمپلنت نورالینک را دریافت کرده، اکنون می تواند تنها با افکار خود یک نشانگر رایانه را روی صفحه جابه جا کند و از آن برای تایپ، ارسال پیام و تعامل با دیگران بهره ببرد.

این توانمندی چشمگیر، در بازه ای کمتر از شش ماه پس از عمل جراحی و با تمرینات منظم بر اساس تحریک ذهنی دست و فک به دست آمده است.

این پیشرفت نه تنها برای او بلکه برای هزاران بیمار مبتلا به ناتوانی های حرکتی و گفتاری، یک امید ملموس محسوب می شود.