تأثیر امواج فمینیستی بر زنان ایران

در نگاه فمینیست های لیبرال، تعقل فردی مهم تر از سنت ها و نهادهای مستقر در جامعه بود.

آنها آموزش و پرورش همه جانبه به خصوص تفکر انتقادی را مهم ترین وسیله برای دگرگونی جامعه می دانستند.

- درآمد نخستین اعلامیه حقوق بشر در اوایل انقلاب کبیر فرانسه در 1791م با نام حقوق مردان منتشر شد و سپس مری ولستن کرافت، اولین کار اساسی در زمینه حقوق زنان را به نام استیفای حقوق زنان انجام داد.

وی به همراه افرادی مانند سارا گریمکه، فرانسیس رایت، هاریت تیلور، و جان استوارت میل، گروه فمینیست های لیبرال را تشکیل می دهند.

پیام اصلی آنها این بود که تباهی روند جامعه پذیری مانع رشد قدرت فکری زنان شده است و در نتیجه آنها برده وار باقی مانده اند.

در نگاه فمینیست های لیبرال، تعقل فردی مهم تر از سنت ها و نهادهای مستقر در جامعه بود.

آنها آموزش و پرورش همه جانبه به خصوص تفکر انتقادی را مهم ترین وسیله برای دگرگونی جامعه می دانستند.

این گروه مانند دیگر اندیشمندان عصر روشنگری، طرفدار نظریه حقوق طبیعی بودند.

[1] بعدها اعلامیه همایش زنانه سنکا فالز 1848م در آمریکا منتشر شد که تکمیل اعلامیه حقوق بشر فرانسه به حساب می آمد.

این اعلامیه به این مساله توجه دارد که تمام مردان و زنان مساوی خلق شده اند.