تجدید خاطره با ایکر کاسیاس

کاسیاس رفت و به پوشیدن پیراهن پورتو بر تنش خو نگرفتیم.

اگر مانده بود با رئال در 2016 برای یازدهمین بار قهرمان اروپا می شد، برای چهارمین بار جام را بالا می برد، - این بار شروع کرد به خواندن.

آرام تر.

محزون تر.

متنش را خواند.

خواند و بلند شد.

بلند شد و رفت.

او همان کاپیتان رئال بود که پنجاه و هشت روز جام قهرمانی لیگ قهرمانان 2014 را بالا برده بود، دهمین جام قهرمانی رئال در اروپا را.

او با پیراهن رئال پنج بار قهرمان لیگ شده بود و سه بار فاتح لیگ قهرمانان.

او دو بار جام قهرمانی یورو را بالا برده بود و یک بار جام جهانی را، آن هم به عنوان کاپیتان.

ولی آن روز از در خروجی برنابئو بیرون رفت.

با وداعی کمتر از ده دقیقه.

تمام شده بود.

تمام.

نه ستایشی.

نه قدردانی.

نه آغوش گرمی و نه حتی پرسشی.

کسی آن سکوت را نشکست.

نشکست و نپرسید "چرا؟ چرا به این جا رسیدی ایکر؟" مورینیو او را در 22 دسامبر فصل 12-2011 برای اولین بار طی دیدار رئال و مالاگا روی نیمکت نشاند و آنتوان آدان را درون دروازه قرار داد.

بی اعتنا به این که ایکر جایزه بهترین دروازه بان " IFFHS " را برای چهارمین بار متوالی کسب کرده بود.

آن نیمکت نشینی نشان از دمل بزرگ شده در رختکن رئال می داد.

کمی بعد گروهی از طرفداران افراطی رئال به کاسیاس عنوان " Topor " را دادند: ترکیبی از دو واژه " Topo " و " Portero