نگاهی به وضعیت دنباله سازی در سینمای ایران به بهانه اکران نهنگ عنبر2 و گشت 2/ پولسازان پُر ایراد

واقعیت این است که تقریباً تمام دنباله های ساخته شده در دهه هشتاد و نود، ضعیف تر از نسخه های اول خود بوده اند.

حتی کلاه قرمزی3 و شهرموشها2 هم با مشکل فقر فیلمنامه مواجه شدند.

- گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو؛ اپیدمی دنباله سازی از چه زمانی به جان سینمای ایران افتاد؟ چه اتفاقی باعث شد تا سینماگران ایرانی به فکر ساخت قسمت دوم و سوم برای فیلم های پرفروششان باشند؟ پاسخ احتمالاً جایی در نیمه دوم دهه هشتاد است.

وقتی مسعود ده نمکی پس از درخشش خیره کننده اخراجی ها یش در گیشه، تصمیم گرفت قصه بایرام، گرینوف و دیگران را ادامه بدهد.

تجربه ده نمکی در گیشه موفق بود و عنوان پرطمطراق پر فروش ترین فیلم تاریخ سینمای ایران را تا سال ها به نام اخراجی های 2 زد.

گذشته از این عنوان، ده نمکی و سه گانه اخراجی ها- که بعید است از همان ابتدا به قصد سه گانه بودن ساخته شده باشد- یک اثر مهم در سینمای ایران داشتند و آن، احیای سنت دنباله سازی، سنت معمول سینمای عامه پسند غربی، در میان کارگردانان ایرانی بود.

موفقیت اقتصادی قسمت های دوم و سوم فیلم های موفق،صندوقچه خاطرات سینماگران ایرانی را هم گشود تا پس از حدود 9 سال قسمت دوم آتش بس، پس از 12سال قسمت سوم کلاه قرمزی و پس از 30 سال سری دوم شهر موش ها تولید شوند و به توفیقات قابل توجهی در گیشه برسند.