سربازان گمنام زندگی ما

27 سال از سالروز بازگشت آزادگان به کشور گذشت - پاییز 89، مهمان گردهمایی 900 آزاده دفاع مقدس بودم؛ مردانی که سال های اسارت را در اردوگاه تکریت 12 سپری کردند.

تکریت 12 ، موصل 4 ، تکریت 11 ، موصل 3 ، رمادیه 10 و کمپ 7 امروز برای من و شما معنایی ندارد و حتی شاید هفته بعد، این اسامی به یادمان هم نماند و اگر هم به یاد آوردیم، تلفظش چندان درست و آسان به زبان مان ننشیند.

به گزارش سایت قطره و به نقل ازاعتماد، اما کالبد این اسامی، کابوس درهم تنیده با خاطرات عزیزترین مردان این سرزمین است.

مردانی که هموطن ما بودند و سال های مدید، 3 سال و 5 سال و 8 سال و 11 سال از روزهای عمرشان در حصار دیوارهای سربه فلک رسیده تکریت 12 و موصل 4 و رمادی 10 گذشت بی آنکه احدی از خانواده، حتی امیدی به زنده بودن شان داشته باشد.

طراوت صبح پاییزی آن سال، گره خورده بود به اندوه خانه بسته در نگاه صدها مرد جنگ؛ یادگاران جنگ که آن روز، از آن سال های اسارت خاطره ساخته بودند.

مردانی که بعضی شان، بعدها برایم تعریف کردند که .

4 نفر بودیم.

نیم ساعت در مقابل سپاه هفتم عراقی ها مقاومت کردیم.

بعد از نیم ساعت، فشنگ مان تمام شد.

اسلحه ها را زمین گذاشتیم و دست های مان را بالا بردیم.

در هر کامیون آیفا، 5 یا 6 اسیر دست بسته سوار کردند و یک صف 50 ماشینی درست کردند و بردند بصره.