فتحیه فتاحی زاده، مرضیه ذاکری، حسین بخشعلی سلطانی تبیین تحلیل رابطه متن و مخاطب در پیام های قرآن

پیام های به زبان معیار، سطح فهم تعبیریِ مخاطب را به سبب شناخت دهی و تغییر نگرش در او و پیام ها در قالب زبان تمثیل، سطح فهم تأویلیِ او را با هدف تغییر در رفتارش نشانه رفته است.

- چکیده قرآن کریم و اساساً هر متنی، محصول یک گفتمان است.

تحلیل این گفتمان مؤید نقش آفرینی سه مؤلفه اصلی متن، مؤلف و مخاطب در خلق این گفتمان است؛ در عین اینکه تحلیل گفتمان از مؤلفه متن آغاز می شود، نیت مندی فرستنده (مؤلف) از شکل گیری این متن، اثرگذاری بر مخاطب (فهمنده مدار) در بالاترین سطح است.

ازاین رو به موازات بهره گیری از زبان معیار در ارائه پیام های متن، از زبان خلاقانه استفاده می کند تا پیام را در سطحی مطلوب، برجسته ساخته و آن را با هدف رهنمون ساختن مخاطب به مشارکت در فهم و درک متن سامان دهی کند.

پیام های به زبان معیار، سطح فهم تعبیریِ مخاطب را به سبب شناخت دهی و تغییر نگرش در او و پیام ها در قالب زبان تمثیل، سطح فهم تأویلیِ او را با هدف تغییر در رفتارش نشانه رفته است.

به رغم غالبیت نقش زیبایی آفرینیِ متن قرآن (برجسته سازی) که مخاطب را به تکاپو وامی دارد تا بتواند با متن ارتباط برقرار سازد، موانع شخصیتی، معرفتی و فرهنگی- اجتماعی، مانع از آن می شوند که مخاطب، فعالانه در امر دریافت پیام شرکت کند.