نظری بر اختلاف های شورای انقلاب و دولت موقت؛ دولت عافیت طلب و شورایی که انقلابی بود

در ابتدای تشکیل دولت موقت روابط دو نهاد اجرایی و مقننه کشور نسبتاً دوستانه و به دور از تنش های سیاسی بود.

اما پتانسیل بروز اختلاف میان آن دو همواره موجود بود زیرا این دو نهاد علیرغم شباهت هایی که به یکدیگر داشتند، - اختلاف های بنیادین در روش، دیدگاه و البته اعتقادهای سیاسی دارا بودند.

با پدیدار شدن طلیعه های پیروزی نهایی نهضت اسلامی، تأسیس نهادی انقلابی به نام شورای انقلاب به صورت رسمی، در اعلامیه ی 22 دی 1357 امام خمینی(ره) اعلام گردید.

در قسمتی از متن اعلامیه ی امام(ره) آمده بود: .

به موجب حق شرعی و بر اساس رأی اعتماد اکثریت قاطع مردم ایران که نسبت به این جانب ابراز شده است، در جهت تحقق اهداف اسلامی ملت، شورایی به نام شورای انقلاب اسلامی، مرکب از افراد با صلاحیت و مسلمان و متعهد و مورد وثوق، موقتاً تعیین شده و شروع به کار خواهند کرد.

اعضای این شورا در اولین فرصت مناسب معرفی خواهند شد.

این شورا موظف به انجام امور معین و مشخصی شده است، از آن جمله مأموریت دارد تا شرایط تأسیس دولت انتقالی را مورد بررسی و مطالعه قرار داده و مقدمات اولیه ی آن را فراهم بسازد .

[1] یکی از اصلی ترین اهداف امام(ره) از تشکیل شورای انقلاب پر کردن خلأ مجلس شورای اسلامی بود، یعنی در شرایط حساس آغاز انقلاب و در دوران پرتلاطم استقرار نظام نوین �