آباژورهایی که جلوی چشممان گذاشتند!

مشخص بودن حجم گوش بازیگران خانم از زیر روسری، عبارت طنزی است که این روزها در فضای مجازی دست به دست می شود و برخی بازیگرانی که سابقه کار در صداوسیما را داشته اند، - خاطراتی را در این باره تعریف می کنند؛ جریانی که حالا با نقل خاطرات گوناگون از سانسورچی های صداوسیما شاخ و برگ بیشتری پیدا کرده و تبدیل به چالش پرمخاطب #من_و_سانسورچی شده است.

این چالش را امیرمهدی ژوله (نویسنده و طنزپرداز) راه انداخت و با بیان خاطره ای از سریال طنز شب های برره نوشت: یکی از اشکال پخش هایی که برای ما اومد این بود که چرا حجم گوش شقایق دهقان از زیر روسری معلومه! (توجه کنید، گوش نه؛ حجم گوش) .

او همچنین از همه همکارانش دعوت کرد که به این چالش بپیوندند و خاطراتشان را از سانسور با هشتگ مشخصی به اشتراک بگذارند؛ هشتگی که خیلی زود داغ شد و مورد استقبال قرار گرفت.

از میان مطالبی که با این هشتگ به اشتراک گذاشته شد، می توان فهمید که جامعه هدف صداوسیما برای سانسور بیشتر، زن ها هستند اما موضوع اینجاست که سانسورهای صداوسیما خیلی وقت ها از حذف جنبه های پوشش و ظاهر هم فراتر رفته و گاهی به مفهوم اثر لطمه زده است.

نمونه اش همان کارتون ها و فیلم های پرطرفداری است که در دهه های 60 و 70 از تلویزیون پخش می شدند و سانسور تا حدی پیش می رفت که محتوای اثر به کلی دستخوش تغییر می شد.