«زار» مثل بیماری قند می ماند!

«تا خودت مثل من نباشی نمی توانی متوجه شوی که زار یعنی چه؟ من نسلی به اینجا رسیدم، از پدربزرگ و مادر بزرگ به مادرو پدر، عمو، دایی و.

هیچ وقت این کار را از کسی که غریبه باشد نگرفته ام.

- تا خودت مثل من نباشی نمی توانی متوجه شوی که زار یعنی چه؟ من نسلی به اینجا رسیدم، از پدربزرگ و مادر بزرگ به مادرو پدر، عمو، دایی و.

هیچ وقت این کار را از کسی که غریبه باشد نگرفته ام.

زار حسی منتقل می شود.

شاید مردم آن را از من گرفته باشند اما من نه.

زار هم مثل بیماری، ارثی است و به این شکل به اعضای دیگر خانواده منتقل می شود .

(توضیح ایسنا: انتشار این گزارش به معنای تایید یا رد هیچ عقیده ی خاصی نیست) به گزارش سایت قطره و به نقل ازایسنا، ماما کاظمیه، مامای زار است و از زمانی که چشمانش را باز کرده این کار را پدر و مادرم انجام می دادند.

پدرش 72 ساله بوده که با مادرش ازدواج می کند.

او هم بابای زار بوده و نوبان و تنبوره (یک ساز آفریقایی) داشته که مامازار هنوز هم آن را نگه داشته است.

خواهر کوچک ترش هم با او در مراسم زار حضور دارد.

ماما، 52 سال دارد و در آبادان زندگی می کند.

سوار هواپیما و آسانسور هم نمی شود، چون خاطره بدی دارد و سال های دور درِ آسانسور روی او قفل شده و تا این خاطره از ذهنش بیرون برود، همچنان به زمان نیاز دارد و هنوز هم نتوانسته در این زمینه به خودش کمک کند.