وقتی تراکتور به «جنگ با کرونا» می رود

جنگ با کرونا در روستای «رزینی» نهاوند با حضور جوانان آن ادامه دارد، آن هم با تراکتور و سمپاش کولی و امکانات محلی.

- خبرگزاری فارس ـ همدان؛ ساعت 12 شب است، روستا در سکوت فرو رفته، هرازگاهی صدای پرندگان شبانگاهی و جیرجیرک ها به گوش می رسد.

ناگهان سکوت نیمه شب با صدای قدم های چند نفر شکسته می شود، چند جوان باری بر دوش گرفته اند و آهسته در کوچه های روستا قدم می زنند و آرام با هم صحبت می کنند، صدای سوتی شنیده می شود، یک نفر با عجله و نفس نفس زنان به سمت آنها می دود.

بقیه می ایستند، چند نفری اخم می کنند و بقیه متعجب اند.

احمد رو به مهدی می کند و می گوید این مقداد چشه؟ انگار نه انگار دیروقته، چرا این قدر سر و صدا می کنه؟ .

ـ علی: انگار دلخوره منتظرش نشدیم.

ـ احمد: ما که بهش زنگ زدیم گوشیش خاموش بود.

مقداد به آنها نزدیکی می شود.

احمد رو به مقداد: چته نصفه شبی کل روستا رو گذاشتی روی سرت؟ نمی گی مردم خوابند؟! مقداد با دلخوری: تقصیر شماست، مگه قرار نبود منتظر من بمونید؟ مهدی: ما بهت زنگ زدیم اما گوشیت خاموش بود، گفتیم شاید نمی خوای بیای یا کاری واست پیش اومده! مقداد: به نظرت من کار و زندگی ام رو تو شهر ول کردم اومدم اینجا که نیام کمک؟! خودم خواستم باشم تا آخرشم هستم.