آدم های خورشید

از سال 1292 که خیّران خشتِ مریضخانه خورشید را بنا گذاشتند، تا سال 1398، که این بیمارستان به عنوان مرکز پذیرش مبتلایان به ویروس کرونا معرفی شد، چشمِ آدم های زیادی به نور «خورشید» روشن شده و البته، - ایسنا/اصفهان از سال 1292 که خیّران خشتِ مریضخانه خورشید را بنا گذاشتند، تا سال 1398، که این بیمارستان به عنوان مرکز پذیرش مبتلایان به ویروس کرونا معرفی شد، چشمِ آدم های زیادی به نور خورشید روشن شده و البته، چشم خورشید هم به نور نادره آدم هایی مثل علی خدایی، راویِ قصه های اصفهان، که هر روز در قامتِ کارمندِ وظیفه شناسِ بخشِ آزمایشگاه ملاقاتش می کند، روشنِ روشنِ روشن است.

محمدحسن شهسواری به درستی اسمش را گذاشته: مردِ آن سویِ فاجعه ؛ چون هیچ وقت و به هیچ شکلی نمی توانیم او را در چیزی که به زعم خودمان فاجعه می پنداریم، شریک کنیم.

علی خدایی، به چشم های ریزِ خوش بینش آموخته که از لاشه بدبوی یک سگ مرده هم فقط دندان سفیدش را ببیند، چه برسد به زندگی، که کفه تلخی و شیرینی اش تقریباً برابر است و به قولِ آلبر کامو جهانِ جبران هاست .

از نویسنده آدم های چهارباغ ، می خواهم روایت این روزهایِ آدم های خورشید را برایم بگوید و به شرط اینکه بانمک بنویسم، سخن آغاز می کند: آدم های خورشید بخشی از آدم های چهارباغ اند و آدم های خیلی خوبی هم هستند! می خندد و بعدازا