10 فروردین، روزی برای جهرم

جهرم شکرانه آفرینش است، شهر یادمان های باستانی، شهر هفت دروازه، نسبش به بهمن و همای و نامش گره خورده به نشست بزرگان و استواری و بخشش در دل شاهنامه فردوسی.

فرش های جهرمیه اش زینت خانه ها و کاخ شاهان عالم و پارچه های کتان و عطرهای خوش بویش زیور بزرگان.

شهری که صدای سم اسبان شجاعانش هنوز از قلعه گبری و قلعه خورشه اش می آید، قلعه هایی که عظمتش سر به آسمان می ساید.

جهرم شهر بازار کهن و قدمگاه و سنگ اشکن است که حاصل تیشه های سنگ تراشانش بر سینه بناهای تاریخی ایران، به فلک فخر می فروشد.

شهری که حتی درختان کهنسالش، بسان آدمیان نام دارند، احترام دارند، عزت دارند.

جهرم، شهر قلعه مهرک است و یادآور شجاعت تباک ها و مهرک ها، شهر طمأنینه و شکوه تاریخ است.

شهر موسیقدانان نامداری چون باربد و نواهای خسروانی و زخمه های بربط و چنگ است.

شهر خوش نویسان و خطاطان و شاعران قرآن نگار، چون ابوطالب جهرمی و ابوالحسن هنر که آثارشان امروز زینت موزه های جهان است؛ شهر کامل جهرمی و امیرالشعرا سرایی، شهر میرزانصیر که مثنوی پیر و جوان را باطروات تر از برگ گل سرود و چند قطره از عشق الهی خویش را در آن چکاند.

جهرم شهر باورهای اهورایی و یزدانی، شهر شکوفایی کیش روشن اسلام است.