خانم معلمی که روستای «طلحه» را جهانی کرد/ با حصیر هم می شود زندگی بافت

رؤیای کودکی ام این بود که همه مردم ایران در خانه هایشان درخت نخل داشته باشند اما وقتی بزرگ تر شدم فهمیدم نخل هدیه ای است که خدا به مردم جنوب ایران داده.

- به گزارش سایت قطره و به نقل ازگروه دیگر رسانه های خبرگزاری فارس، فرشته رحیمی معلمی است که با معرفی حصیربافی زنان طلحه باعث شهرت جهانی این هنر و زادگاهش شد.

می گوید چند سالی است که مهاجرت از روستا به شهر متوقف شده و آنهایی هم که به شهر رفته اند با آموختن حصیربافی در خانه کار می کنند و هر روز سفارش کار بیشتر می شود: روستای ما نزدیک به 4 هزار نفر جمعیت دارد و اهالی آن هم به کشاورزی، نخل داری و دامداری مشغول هستند.

11 سالگی وقتی برای ادامه تحصیل به شهر آمدم و وارد خوابگاه شدم، با وجود اینکه تا روستا 2 ساعت فاصله داشتم اما دلم برای زادگاهم پرمی کشید و دلم برای نخلستان و حصیرهایی که پدربزرگ و عمه ام می بافتند تنگ می شد.

همیشه از روستا و اهالی اش برای همکلاسی هایم تعریف می کردم و از بچه ها می خواستم به روستای ما سر بزنند.

از همان روزها دوست داشتم برای زادگاهم کاری کنم.

با پایان تحصیل در کسوت معلم تصمیم گرفت برای زنان هنرمند روستا کاری کند و هنرشان را که در کنج خانه ها و دور از چشم ها پنهان شده بود به همه دنیا نشان دهد.