حاج فیروز؛ از دارکشی قالی تا فخرالذاکرین

‎فخرالذاکرین حالا 40 روز است که نیست و در و دیوار و حیاط خانه سیاهپوش عزای او هستند، خانه ای در محله ی دوه چی تبریز که یک عمر از عزاداران و عاشقان حسینی، - میزبانی کرده و نوای یا حسین استاد حاج فیروز زیرک کار در آن طنین انداز بوده است.

سمت راست خانه، ما را به کارگاهی هدایت می کند که فخرالذاکرین، یک عمر در آن به کسب روزی حلال پرداخته است، آنقدر حلال که رد انگشتانش بر روی چکشی که از هشت سالگی تا همین اواخر کار می کرده، جا خوش کرده است.

اشک چشم دوستان و آشنایان حاج فیروز هنوز هم بعد از 40 روز جدایی ابدی، خشک نشده است و نه تنها یک خانواده و یک شهر، بلکه یک ایران داغدار هستند.

‎خانه ی استاد زیرک کار، چیزی بیشتر از خانه های امروزی بوده و اصالت و عشق به امام حسین (ع) در آن موج می زند، دیوارها و طاقچه های خانه مزین به تابلوها و ذکرهایی در رثای ابا عبدالله (ع) هستند، این خانه، بی شباهت به موزه نبوده و سند حقانیتی برای بنده ای عزیزکرده است که او را به نام فخرالذاکرین می شناسیم.

‎هر کسی به نوعی عرض ارادتش را به حاج فیروز رسانده است، حال با اهدای لوح تقدیر و آوردن اسم او در کتاب مشاهیر ایران و یا اهدای سنگ حرم امام رضا (ع).

کتابخانه منزل کتاب هایی تخصصی و قطور را بغل کرده که حاج فیروز در طول عمرش یک لحظه هم از مطالعه ی آن ها دست نکشید.