پاییز بود، زمستان شد

زندگی خسرو آواز ایران، استاد محمدرضا شجریان، سراسر مهر بود، در مهر آمد و در مهر هم رفت.

- گروه فرهنگ و هنر جی پلاس - محمد علی ایزدی: پاییز شد.

سرد و خیس، تاریکی اش لرزه بر اندام می اندازد.

می لرزاند و می ترساند از آینده ای نامعلوم؛ شاید نه امیدی باشد نه روشنایی و نه .

دیگر مرغ سحر برای چه بخواند؟ برای که بخواند؟ حالا همه مان ناله سر می کنیم، ما دلشدگان، ما داغ دیده ها، ما شوریده های مست دل از دست داده ! روحش به پرواز درآمد؛ گویی ارواح بزرگان شعر و ادب ایران زمین به پیشوازش بشتابند که خسرو آواز آمد و اینجا پیکر بی جانش در دیار فردوسی خواهد آرمید.

آواز لطیفش در آسمان ها می پیچد و سکوت، کویر شب زده ما را فرا می گیرد.

چه شد آن همه شور و غوغا؟ چه شد آن همه خوانش آزادی؟ دیگر سرو چمان نیست که همچون رندان مست، سرود جوانی سر دهد و سر عشق بگوید، دیگر قاصدک خوش صدا نیست که بال های خیال بگشاید و غوغای عشق به پا کند و یاد ایامی را به خاطر آورد که شب وصل به سپیده می رسید.

اینک حال ماست، خلوت گزیده در کنج پاییز، درگیر معمای هستی با ساز خاموش شب؛ جان را وعده می دهیم که پیام نسیم از راه می رسد و امید می آورد، آزادی می آورد، نغمه وصل می آورد و خورشید آرزو بار دیگر طلوع می کند.