سه گاه ابوهادی!

پیشِ خودم اینطور تصور می کردم که شاید سه گاه چیزی مثلِ سه راهیِ شهادت است! تا اینکه در طیِ جلساتِ مصاحبه میانِ دست نوشته های شهید علی تمام زاده در سوریه به تعریفِ سه گاه از زبانِ خودش رسیدم در میان هفت دستگاه موسیقی، - حتما سالها پایِ منبرهایتان در روضه هایِ چهار شنبه شب هایِ بیت الشهید فهمیده گفته بودید   بِاَبی اَنْتَ وَ اُمّی و مالی و اولادی و نفسی و ولدی یاحسین   و حالا وقتش بود فدا کنید همه را .

وقتی همسرتان زهرا خانم نگران بود از عواقب بی هویت رفتنِ شما و خواست با هویت خودتان بروید، دیدم دستانتان را در دستانِ اباعبدالله علیه السلام وَ شنیدم نوایِ خالصانه یِ اِنّی سِلْمٌ لِمَنْ سالَمَکُمْ وَ حَرْبٌ لِمَنْ حارَبَکُمْ تان را.

وقتش بود الْمَوَدَّهَ فِی الْقُرْبَی مودت به نزدیکانِ پیامبر را نشان بدهید حتی اگر قرار باشد با هویتِ یک افغانستانی به سوریه بروید! برایِ شما اسم و رسم مهم نبود، برایِ شما مودت و آزادگی مهم بود.

همه مخصوصا آقا مَهدی دامادِ خانواده که کارمندِ فرودگاهِ امام(ره) بودند فکر می کردند رفتنِ شما سَراب است و همان دقایقِ اول در فرودگاه شناسایی و برگردانده خواهید شد، امّا نه علی آقا، حرفِ اخلاص است، آنقدر در رفتنتان اخلاص به خرج دادید و اقتدا کردید به امامِ حق طلبان و بدونِ اهدافِ مادی، برایِ هدفِ م