چشم هایی که می خندند

آغاز اسفند 98، با آغاز کرونا در ایران همزمان شد، تاریخی که شاید تا سالیان سال برای تمام ایرانی ها به یاد ماندنی باشد.

شروع کرونا شروع سبک زندگی تازه ای بود، زندگی با ماسک و دستکش و ژل ضدعفونی کننده.

اما این تمام تغییر نبود.

این ویروس با تمام بدی ها و سختی هایش، معانی زیبایی را هم به همراه داشت.

مثل همین چشم هایی که می خندند.

کسی چه می داند این چشم ها چقدر بی خوابی کشیده اند، کسی چه می داند پایین این چشم ها چقدر از جای ماسک کبود است، کسی چه می داند این چشم ها چقدر بی تاب دیدار عزیزان شان است.

این ها را نمی دانیم، چون پرستاران سنگر سلامت، می خواستند فقط لبخند آن ها را ببینیم، لبخندی به وسعت دریای چشم هایشان، همان چشم هایی که می خندند.