تاریخ نویسانی که غلام شاهان بودند نه غلام تاریخ

هادی تقی زاده که معتقد است استفاده از مبالغه در داستان های تاریخی کار دشواری است، با ذکر نمونه هایی از اغراق در آثار ادبی و تاریخی می گوید: اغلب تاریخ نویس ها غلام شاهان بودند و نه غلام تاریخ.

- هادی تقی زاده که معتقد است استفاده از مبالغه در داستان های تاریخی کار دشواری است، با ذکر نمونه هایی از اغراق در آثار ادبی و تاریخی می گوید: اغلب تاریخ نویس ها غلام شاهان بودند و نه غلام تاریخ.

این داستان نویس در گفت وگو با ایسنا درباره حدود استفاده از اغراق در ادبیات و نیز تحریف تاریخ در آثار ادبی اظهار کرد: اغراق و مبالغه در ادبیات ما سابقه دیرینی دارد.

در روایت هر چیزی در شرایط مختلف از اغراق استفاده می شود.

از زمان داستان های منظوم مثل داستان های نظامی یا فردوسی این اغراق وجود داشته و به عنوان یک تکنیک از آن استفاده شده است، مثلا فردوسی در توصیف رستم می گوید چراننده کرکس اندر نبرد یا نظامی در وصف شیرین می گوید بسی لاغرتر از مویش میانش/ بسی شیرین تر از نامش دهانش ؛ این ها بخشی از زیبایی شناسی ادبیات در زبان فارسی است.

او افزود: اما ادبیات ما هر چه از آن نگاه استعاری و خیالی خود دور می شود و به عینیت نزدیک می شود، کمتر با اغراق روبه رو می شویم.