«همایون» و سندروم صدای بی قرار

گرچه موسیقی و کلام تیتراژ می خواهم زنده بمانم در کنار صدای همایون، حال خوبی به آن داده است، اما این طور که پیداست شجریان بیش از پیش به سمت تیتراژخوانی و آواهای اینچنینی سوق پیدا خواهد کرد.

سیدمحمدحسین لواسانی در ادامه یادداشتش در خبرآنلاین نوشت: همکاری های مستمر با برادران پورناظری که البته در این بین سهم سهراب بیش از تهمورث است، بدون تصویر و تصوری در راستای برون رفت از تکرار، و از آن مهم تر کوششی در مسیر سرپا نگه داشتن ردیف های آوازی، می تواند خیلی بیش از این ها ما را بابت آینده موسیقی کلاسیک ایرانی دل نگران کند.

حالا به همه این ها دو کار کم فروغ همایون، یکی با فردین خلعتبری و دیگری به آهنگسازی مهیار علیزاده و با همراهی علیرضا قربانی را هم اضافه کنید که بعد از هیاهوی بسیار، نتوانست شورانگیزی و آنی که باید را حتی در حد معمول هم که شده با خود به همراه داشته باشد.

حتی اگر سلیقه همایون مطلقا پاپ خوانی هم که باشد، گله ای به او وارد نیست، اما نمی توان به روی خود نیاورد که او دست کم میراث دار بخش مهمی از موسیقی آوازی ایرانی آنهم به عنوان بهترین و کامل ترین شاگرد شجریان بزرگ است که اگر از زیرخواندن و تکنیک اش با اغماض بگذریم، دیگر چیزی از جنس طفیلی و خلف بودن را در سایر اسلوب و سلوک خوانندگی در او کم تر می بینیم، که چه خوش گفت شجر�