«دومینو» یک اثر نه چندان شگفت انگیز از دی پالما

زمانی بود که اگر برایان دی پالما فیلم جدیدی می ساخت همه اخبار آن را با آن شوق و ذوق دنبال می کردند.

این فیلم ساز به خاطر علاقه ی زیادش به بزرگان سینمایی (آلفرد هیچکاک به طور مشخص)، متوجه شد که چگونه باید سبک مدرن خود را داخل این داستان های کلاسیک قرار بدهد.

شهرت او بیشتر در دهه های 70 و 80 و به خاطر ساخت فیلم هایی مثل کری (Carrie)، آماده برای کشتن (Dressed to Kill)، صورت زخمی (Scarafce)، بدن دوگانه (Body Double)، و دست نیافتنی ها (Untouchables) شکل گرفت.

دی پالما وقتی که در دوران اوج کاری خود حضور داشت، این توانایی را داشت که سرگرمی سطح بالایی با تعلیق بسیار زیاد و اکشن هیجانی پرسرعت خلق بکند که مسیرهای غیرقابل انتظاری را طی می کرد.

سپس اما او وارد دوران افول کاری خود شد.

البته اگر بخواهیم عادلانه صحبت بکنیم باید گفت که دوران افول دی پالما از نظر منتقدان همچنان شاهد ساخته شدن فیلم های نسبتا پرباری بود؛ او فیلمی مثل راه کارلیتو (Carlito’s Way) را در سال 1993 و ماموریت غیرممکن (Mission Impossible) را در سال 1996 ساخت اما خب پس از آن و در 23 سال اخیر او هیچ اثر شاخصی را کارگردانی نکرده است.

بسیاری از آثار کم خرج او حتی به سختی قابل تماشا بودند.