سایه سنگین مالکیت فکری بر سر مد و لباس / کپی کاران، صنعت پوشاک را به تاراج برده اند؟

فاطمه احمدی؛ از اوایل دهه 20 که در بین زنان خانواده های اعیان تهرانی صحبت از مد بود، پای مد به ایران بیشتر باز شد.

- برخلاف دنیای موسیقی، فیلم و نشر کتاب، عنصر اصلی و اساسی صنعت مد و لباس به صورت کامل در حمایت حقوق سنتی مالکیت فکری نیست و درک مسائل مربوط به مالکیت معنوی در صنعت مد از موضوعات چالش برانگیزی ست که عرض اندام می کند.

گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری دانشجو- فاطمه احمدی؛ از اوایل دهه 20 که در بین زنان خانواده های اعیان تهرانی صحبت از مد بود، پای مد به ایران بیشتر باز شد.

خیاط خانه ای با مدیریت زنی تازه از فرنگ برگشته که در آنجا لباس هایی متناسب با اعتقادات زنان ایرانی و پیراهن های شب به سبک دکولته دوخته می شد، به راه افتاد.

خیاط خانه ای که شعبه دیگر بوتیک های شانزه لیزه بود.

لباس هایی که نه به تقلید از برند دیور، بلکه آمیزه ای از طراحی های برند و دید شخصی آن زن بود.

چه کسی فکر می کرد که از آن زمان، الهام از طراحی ها یا تقلید، جای پای خود را محکم کند تا ملغمه کنونی دنیای مد و ظرفیت های تجاری سازی در کشور را مورد هدف قرار بدهد.

از قاب سیاه و سفید آن دوران که گذر کنیم، می بینیم که خوراک پوشاکی مان تغییر کرده است.

یکی از زوایا در صنعت مد، فرار خلاقیت فکری و روی آوردن صنعت مد و لباس به کپی کاری مفرط از آثار بدیع طراحان است.