علت ناراحتی امام از یکی از طلاب چه بود؟

مرحوم حجت الاسلام و المسلمین سید هاشم رسولی محلاتی به ذکر خاطره ای پرداخته که رفتار یکی از طلبه ها، موجبات ناراحتی امام را فراهم کرد.

- در قم اشاره و اینگونه نقل کرده است: مسجد سلماسی در آن زمان مسجد ساده ای بود که کف آن با زیلوهای ‎ ‎ نخی آبی رنگ یزدی یا کاشی فرش شده بود که زیلوهای نازکی بودند و ‎ ‎ به خصوص در زمستان سرد، نشستن روی آنها واقعاً نوعی ریاضت به حساب ‎ ‎ می آمد.

باز هم بخوانید: روزی شاگردان با هم گفتند: این درست نیست که ایشان نیز همانند ما ‎ ‎ روی زیلوی نازک و سرد بنشینند.

از این رو یکی از شاگردان برخاست و قبل ‎ ‎ از اینکه ایشان بیایند، عبای پشمی خود را تا کرد و در جایی که ایشان ‎ ‎ می نشستند، پهن کرد و همه خوشحال بودند که بدین وسیله کار خیری انجام ‎ ‎ داده اند.

اما همین که امام وارد مسجد شدند و برای نشستن به جای مخصوص ‎ ‎ خود رفتند و آن عبا را پهن دیدند، با ناراحتی آن را جمع کردند و کناری ‎ ‎ گذاشتند و مانند هر روز و مثل دیگران، روی زیلو نشستند و آثار ناراحتی تا ‎ ‎ پایان درس در چهره شان هویدا بود.

برشی از کتاب آیینه حسن؛ ص 101؛ ناشر: موسسه چاپ و نشر عروج، نوبت چاپ (1392)؛ خاطره به نقل از مرحوم حجت الاسلام و المسلمین سید هاشم رسولی محلاتی