«دوتار» خراسان، میراث در حال فراموشی

56سازمان آموزشی، علمی و فرهنگی ملل متحد (یونسکو) سال 2019 میلادی، مهارت ساخت و نواختن دوتار خراسان را به عنوان یک میراث جهانی ثبت کرد.

ساز دوتار، محور موسیقی خراسان است.

همه مقام های موسیقی، چه در شرق و جنوب خراسان و چه در شمال آن، با این ساز نواخته می شود.

دوتار قدمتی چند هزار ساله دارد.

ظاهرا اسنادی هست که تا سه هزار سال، تاریخ این ساز را نشان می دهد.

این ساز، دیگر فقط یک ساز فولکلوریک روستایی یا شهری ایرانی نیست، بلکه حالا هنرمندان ایرانی با دوتار، ردیف های موسیقی ایرانی را زینت بخش کنسرت های بزرگ ترین گروه های موسیقی اروپایی می کنند.

امروزه حوزه های نواختن دوتار عبارت اند از شمال خراسان در شهرهای قوچان، بجنورد، شیروان و .

تا جنوب و شرق خراسان در شهرهای تربت جام، تایباد، فردوس و.

است.

که این ساز در نواحی مختلف، با اندکی تغییر در شکل و نحوه نوازندگی دیده می شود.

مردم مناطق خراسان قصه ها و داستان های خود را در قالب آهنگ هایی زیبا سینه به سینه به نسل های کنونی منتقل کرده اند.

در خطه خراسان بزرگ به وازندگان دوتار، آوازخوان، داستانگو، سراینده و سازندهٔ ساز (دوتار) بخشی یا خنیاگر میگویند.