رابطه امید به زندگی و بهزیستی روان شناختی سالمندان

سالمندی دوران حساسی از زندگی بشر است که طی آن سالمندان در معرض تهدیدات بالقوه ای نظیر افزایش ابتلا به بیماری های مزمن، انزوای اجتماعی و عدم برخورداری از حمایت اجتماعی بوده و به دلیل ناتوانی های جسمی و ذهنی، - ایسنا/خراسان رضوی سالمندی دوران حساسی از زندگی بشر است که طی آن سالمندان در معرض تهدیدات بالقوه ای نظیر افزایش ابتلا به بیماری های مزمن، انزوای اجتماعی و عدم برخورداری از حمایت اجتماعی بوده و به دلیل ناتوانی های جسمی و ذهنی، در موارد زیادی استقلال فردی شان مورد تهدید قرار می گیرد.

  فرایند سالمندی را می توان مجموعه ای از تغییرات نامطلوب ساختاری و عملکردی خواند که به ویژه با افزایش سن به طرز فزاینده ای روی هم انباشته می شوند.

این تغییرات نامطلوب، مانع اجرای مهارت های حرکتی شده و سازگاری فرد را با محیط کاهش می دهند و همچنین سبب شروع تغییراتی در وضعیت اجتماعی و روانی می شوند.

محققان در پژوهشی با عنوان رابطه امید به زندگی و بهزیستی روان شناختی با کیفیت زندگی سالمندان آورده اند، آشکار است که بررسی جنبه های زیستی یا روانی انسان به طور مجزا و دور از هم بی نتیجه خواهد بود زیرا هر یک از این جنبه ها بر دیگری اثر گذاشته و این تاثیر متقابل به ویژه در مورد سالمندی کاملا روشن و بدیهی است و مبنای دشواری های روان تنی را به وجود می