ذبیح الله منصوری؛ مترجم و مورخ یا «داستان سرا»ی تاریخ؟

داستان نویسی های آغشته به افسانه او به ذائقه مردم خوش نشست و اقتباس های او ابتدا بازار روزنامه ها و مجله ها را به صورت «پاورقی» ترکاند و سپس بازار کتاب را و بازار برخی مترجمان همروزگار را بی رونق کرد - داستان نویسی های آغشته به افسانه او به ذائقه مردم خوش نشست و اقتباس های او ابتدا بازار روزنامه ها و مجله ها را به صورت پاورقی ترکاند و سپس بازار کتاب را و بازار برخی مترجمان همروزگار را بی رونق کرد عصر ایران- امروز سی و پنجمین سالروز درگذشت ذبیح الله منصوری یکی از پرکارترین مترجمان ایران است اما کم نیستند کسانی که معتقدند ترجمه های او با تخیل و داستان سرایی آمیخته بود و از این رو عنوان مترجم درست نیست.

با این حساب باید نویسنده دانسته شود اما خود دوست داشت مترجم باشد.

در این که به یک متن چهل پنجاه صفحه ای آب می بست و سیصد صفحه و شاید چند جلد کتاب از آن درمی آورد تردیدی نیست اما آیا جز این است که خیلی ها را او کتاب خوان کرد که البته بعد دیگر در آثار او متوقف نماندند؟ شاید بهترین و منصفانه ترین توصیف درباره ذبیح الله منصوری را استاد مسلّم تاریخ که خود روزنامه نگاری زبردست و استاد دانشگاه بود ارایه داده باشد: ابراهیم باستانی پاریزی که به قاعده باید شاکی می بود اما گفت: ادعای تاریخ نگاری نداشت.