ذبیح الله منصوری؛ مترجم و مورخ یا داستان سرا؟/ معمای خالق خداوند الموت

داستان نویسی های آغشته به افسانه و اقتباس های او ابتدا بازار روزنامه ها و مجله ها را به صورت «پاورقی» تسخیر کرد و سپس بازار کتاب را و خیلی ها کتاب خوان شدند.

- داستان نویسی های آغشته به افسانه و اقتباس های او ابتدا بازار روزنامه ها و مجله ها را به صورت پاورقی تسخیر کرد و سپس بازار کتاب را و خیلی ها کتاب خوان شدند.

عصر ایران- امروز سی و پنجمین سالروز درگذشت ذبیح الله منصوری یکی از پرکارترین مترجمان ایران است اما کم نیستند کسانی که معتقدند چون ترجمه های او با تخیل و داستان سرایی آمیخته بود، عنوان مترجم را نباید برای او به کار گرفت.

با این حساب و با حجم عظیمی از نوشته ها باید نویسنده دانسته شود اما خود را مترجم معرفی می کرد و نوشته ها را به خود نسبت نمی داد.

در این که به یک متن چهل پنجاه صفحه ای آب می بست و سیصد صفحه و شاید چند جلد کتاب از آن درمی آورد تردیدی نیست اما آیا جز این است که خیلی ها را او کتاب خوان کرد که البته بعد دیگر در آثار او متوقف نماندند؟ آب بستن هم شاید تعبیر تندی باشد برای انبوه کلماتی که به استخدام درآورده بود و با صرف وقت و رنج فراوان به روی کاغذ می آورد و در ضمیر مخاطب می نشست.

شاید بهترین و منصفانه ترین توصیف درباره ذبیح الله منصوری را استاد مسلّم تاریخ که خود روزنامه نگاری زبردست و استاد دانشگاه بود ارایه �