عزت اسلام و مسلمین قابل فروگذاری نیست/ ملاک ، عزت جامعه اسلامی است و نه عزت اشخاص/ اشرافیت مانع تصمیم عزت مندانه است/ امام راحل در کجا «تقیّه» را تجویز نکردند؟

دومین فراز از وصیتی ـ که به عنوان حدیث دوم از امام آن را معرفی کردیم، چنین بود: من هم امروز به یاد آن شهید راه خدا به شما برادران مؤمن عرض می کنم اگر ‎ ‎ ما با دست جنایتکار امریکا و شوروی از صفحه روزگار محو شویم و با خون ‎ ‎ سرخ شرافتمندانه با خدای خویش ملاقات کنیم، بهتر از آن است که در زیر ‎ ‎ پرچم ارتش سرخ شرق و سیاه غرب زندگی اشرافی مرفه داشته باشیم .

(صحیفه امام، ج21، ص: 439) این سخن امام چنان که گفتیم پس از اشاره به کلام شهید مدرس است.

امام خمینی در این جمله بیش از هر چیز به هدف از انقلاب و ارزش آن و هم چنین به ارزش حکومت و بالاتر از آن به ارزش زندگی اشاره دارند.

شاید بتوان گفت این کلام امام بیش از هر چیز یادآور فرمایش سید الشهدا (ع) است، آنجا که در خطبه معروف و در مقابل آنانکه او را به بیعت ذلت بار با یزید می خواندند، می فرماید: الا و ان الدعی بن الدعی قد ترکنی (رکزنی) بین السله والذله، و هیهات له ذلک منی، هیهات منا الذله، ابی الله ذلک لنا و رسوله والمؤمنون و حجور طهرت و جدود طابت و انوف حمیه و نفوس ابیه ان یؤثر طاعه اللئام علی مصارع الکرام .

(ترجمه:آگاه باشید که فرومایه ای فرزند فرومایه، مرا بین دو چیز قرار داده است؛ کشته شدن یا تسلیم شدن با ذلت و خواری، لیکن ذلت از ما دور است، خدا راضی نیست که ما ذلیلانه تسلیم شویم و پیغمبر