سوره همزه با صدای عبدالباسط عبدالصمد

سورهٔ هُمَزَه صد و چهارمین سورهٔ قرآن است و 9 آیه دارد.

کلمه همزه به معنی «طعنه زن» است.

این سوره مکی دانسته شده است.

این سوره از مفصلات است که در برخی از روایات از سوره های مفصلات با عنوان ریاض القرآن یاد می شود.

- بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیم وَیْلٌ لِکُلِّ هُمَزَهٍ لُمَزَهٍ ﴿1﴾ الَّذِی جَمَعَ مَالا وَعَدَّدَهُ ﴿2﴾ یَحْسَبُ أَنَّ مَالَهُ أَخْلَدَهُ ﴿3﴾ کَلا لَیُنْبَذَنَّ فِی الْحُطَمَهِ ﴿4﴾ وَمَا أَدْرَاکَ مَا الْحُطَمَهُ ﴿5﴾ نَارُ اللَّهِ الْمُوقَدَهُ ﴿6﴾ الَّتِی تَطَّلِعُ عَلَی الأفْئِدَهِ ﴿7﴾إِنَّهَا عَلَیْهِمْ مُؤْصَدَهٌ﴿8﴾فِی عَمَدٍ مُمَدَّدَهٍ﴿9﴾ به نام خداوند بخشنده بخشایشگر وای بر هر عیبجوی مسخره‏ کننده‏ ای! (1) همان کس که مال فراوانی جمع ‏آوری و شماره کرده (بی ‏آنکه مشروع و نامشروع آن را حساب کند)! (2) او گمان می ‏کند که اموالش او را جاودانه می ‏سازد! (3) چنین نیست که می ‏پندارد; بزودی در حطمه‏ ( آتشی خردکننده) پرتاب می ‏شود! (4) و تو چه می ‏دانی حطمه‏ چیست؟! (5) آتش برافروخته الهی است، (6) آتشی که از دلها سرمی ‏زند! (7) این آتش بر آنها فروبسته شده، (8) در ستونهای کشیده و طولانی! (9) سورهٔ هُمَزَه صد و چهارمین سورهٔ قرآن است و 9 آیه دارد.