سوره ناس با صدای عبدالباسط عبدالصمد

سوره ناس صد و چهاردهمین و آخرین سورهٔ قرآن است و شش آیه دارد.

معنی واژهٔ ناس، «مردم» است.

نُه روایت این سوره را مکی دانسته، اما سه روایت هم خبر از مدنی بودن آن داده اند.

- قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ النَّاسِ ﴿1﴾ مَلِکِ النَّاس ِ﴿2﴾ إلَهِ النَّاسِ ﴿3﴾ مِنْ شَرِّ الْوَسْوَاسِ الْخَنَّاسِ ﴿4﴾ الَّذِی یُوَسْوِسُ فِی صُدُورِ النَّاسِ ﴿5﴾ مِنَ الْجِنَّهِ وَ النَّاسِ ﴿6﴾ به نام خداوند بخشنده بخشایشگر بگو: پناه می ‏برم به پروردگار مردم، (1) به مالک و حاکم مردم، (2) به (خدا و) معبود مردم، (3) از شر وسوسه‏گر پنهانکار، (4) که در درون سینه انسانها وسوسه می کند، (5) خواه از جن باشد یا از انسان! (6) سوره ناس صد و چهاردهمین و آخرین سورهٔ قرآن است و شش آیه دارد.

معنی واژهٔ ناس، مردم است.

نُه روایت این سوره را مکی دانسته، اما سه روایت هم خبر از مدنی بودن آن داده اند.

سورهٔ ناس در جزء سی ام قرآن قرار دارد و بیست ویکمین سورهٔ نازل شده بر پیامبر اسلام (ص) است که پیش از توحید و پس از فلق نازل شده است.

این سوره و فلق، سورهٔ صد و سیزدهم قرآن، مُعَوِّذَتَیْن و مُشَقْشِقَتَان نامیده شده اند.

سورهٔ ناس در کنار کافرون، توحید و فلق، یکی از سوره های چَهارقُل (چارقُل) است.