از روزهای دل تنگی سردار رضا فرزانه تا تحقق آرزویش

شب 22 بهمن عملیات بود.

بچه ها توی تل بودند.

گفتم اگر نتوانیم مسئولیت کار را به عهده بگیریم بچه ها توی محاصره می افتند.

حاج رضا سوار موتور شد.

رفت سمت هوبر و دیگر هیج کس ازش خبردار نشد.

- - فرهنگ و اندیشه: روزهای زیادی را به انتظار شهادت نشسته بود.

از وقتی بیست و یکی دوساله بود و توی گردان ذوالفقار لشکر 27 محمد رسوال الله (س) رفت و توی هر عملیات یکی یکی دوستانش شهید شدند، از عملیات خیبر و شهادت حاج همت تا جانشین فرمانده گردان شدن خودش در عملیات والفجر هشت.

عملیات کربلای 4 و 5 و 8 مسئول محور شد… هیچکدام از مجروحیت ها فرمانده را از میدان دورتر نکرد اما بغض دوری از دوستانِ شهیدش زمزمه همیشگی فرمانده بود… جنگ تمام شد اما بغض حاج رضا در فراق دوستانش تمام نشد.

روزهای بعد از جنگ در اطلاعات لشکر 27 مشغول شد و تا سال 1388 که فرمانده لشکر 27 محمد رسول الله شد.

فرمانده ای که خیلی زود تصمیم گرفت بازنشسته شود که نه از جنگ و دفاع.

از روزگار حرفها خسته شده بود.

حرفهایی که به گوشش می رسید و دلش را آزرده می کرد.

اما جنگ که در سوریه شروع شد.

سر و کله حاج رضا دوباره توی پادگان پیدا شد… با همان جذبه و صلابتش.

به قول بچه های پادگان جاذبه خوب با حاج رضا چفت شده بود.