آوار دیگران و ناکامی در انتخابات!

این روزها کسانی که با شعار لیاخوف روسی به مجلس و سپس دولت راه یافتند سرشان گرم تبلیغات سیاسی از نوع سفرهای استانی، بازدیدهای میدانی، پشت میز نشینی، تمرین زبان عربی، همنوایی با تروریستهای طالبان، سمینار بانکداری اسلامی، روشهای انقباضی در اقتصاد، تصاحب زمینهای ملی برای توجیه شعار انتخاباتی تولید مسکن و خرید واکسن دیرهنگام کرونا می باشد و عده ای دیگر به مصداق ضرب المثل کور که کار ندارد موژه های خود را می کند تازه یادشان آمده چرا انقلاب کردند و همینطور ساختمانی تحت عنوان مرقد امام (ره) آرامگاه بنیانگذار جمهوری اسلامی وجود دارد و این ساختمان پاشنه آشیل شان شده است! اگر تحولات اخیر کشور افغانستان و نقش دو عنصر دخالت خارجی و فساد حاکمان را مورد واکافی قرار دهیم آنگاه وقوع انقلاب سال 57 قابل فهم و درک خواهد بود و همینطور سرمایه های نمادین را به خاطر گذشت زمان و تغییر شرایط یا خطاهای دیگران نباید تخریب کرد که در این یادداشت به مصداق یک اشاره برای عاقل از آن عبور می کنم و به اصل موضوع می پردازم.

اصولا هر انقلابی در آغاز تاسیس تا استقرار فرایندی پر حادثه طی می کند و زمختی در چهره و تصمیمات آن امری بدیهی است.